″من یه پرندم و اون یه گربس! ″
سفید رنگ صلحه؛ اما اون مشکی رو دوست داره.
مشکلی نیست!
آسمون آزادیه؛ اما اون زمین رو دوست داره.
مشکلی نیست!
لونه آرامشه؛ اما اون خیابون رو دوست داره.
مشکلی نیست!
صبح امید بخشه؛ اما اون شبو دوست داره.
چون چشماش توش برق می زنه؛ پس مشکلی نیست!
من هم این برق چشماش رو خیلی داشت داشتم!
به خاطر همین بود که با همه ی اینا کنار اومدم و پیشش موندم!
اما هیچ وقت نفهمیدم. که گربه ها همیشه پرنده ها رو شکار می کنن.!
آره. من یه پرندم و اون یه گربس.
و یه پرنده همیشه شکار گربه ها می شه، پس منم شکار اون شدم. مثل بقیه ی پرنده ها.
و اون منو شکار کرد. مثل بقیه ی گربه ها.
و من خون خودم رو دیدم که از دندونای اون می چکه؛
در حالی که انگشتاش رو می لیسه و دنبال شکار بعدیش می گرده.
و من بال خونی و کثیف خودم رو دیدم که زیر پاهاش له می شه و می‌شکنه؛
در حالی که با حرص نگاهم می کنه و تنفر تو چشماش موج می زنه.
و من لونه ی خودم رو دیدم که روی شاخه می لرزه؛
در حالی که اون برای پایین انداختن و خراب کردنش از درخت بالا می ره.
و من مرگ خودم رو دیدم که به دست اون اتفاق میفته؛
در حالی که کوچک ترین ناراحتی و غمی توی صورتش دیده نمی شه.
چون من یه پرندم و اون یه گربه؛ و یه پرنده هیچ وقت نمی تونه برای یه گربه کافی باشه.
پس من برای اون کافی نبودم.
پس من نتونستم براش کافی باشم.
چون من یه پرنده ی مُردم. و اون یه گربه، که یه پرنده ی مُرده براش کافی نیست.
پ.ن: ولی دلیل نمی شه گربه ها بد باشن! |=<
اون ,یه ,رو ,پرنده ,ی ,ها ,و اون ,یه پرنده ,رو دیدم ,دوست داره ,حالی که
درباره این سایت